Vertrouw roze, vergeet de regen.

Zondagochtend kwart over tien fietste ik door de regen.
Ik had ook in bed kunnen liggen.
Of dombo-tv kunnen kijken in mijn ochtendjas. Met chocoladecruesli.

Maar ik was vastbesloten. Ik ging het honkbalteam van A. aanmoedigen. Ik zou ze naar de overwinning gaan schreeuwen. Wauw, wat lief van mij, dacht ik al fietsend.

Honkbal is een sport voor echte mannen. Stoere kerels die niet malen om een blauwe plek door een snoeiharde bal, of ontzettende spierpijn. Mannen die bereid zijn elkaar af te maken op het veld.
Dacht ik.

Ik was net de dug-out binnengestapt (“Hoera, een supporter!”) toen de wedstrijd werd stilgelegd. Vanwege de regen.

De wedstrijd ging gelukkig weer verder. Nou ja, bij de pitcher en de catcher dan. A. stond achterin (outfield heet dat) klaar om ballen te vangen. Die kwamen er vrijwel niet, want zo goed werd er niet geslagen. Hij was een mannetje in de verte.

De slagmannen leken minder snel te lopen dan anders. Er werden ook weinig slidings gemaakt. Ze liepen nogal voorzichtig, eigenlijk. Wat bleek?

ZE WILDEN HUN KLEREN NIET VIES MAKEN.
Serieus.

Ik citeer: “Mijn moeder gaat me vermoorden!”
“Straks mag ik niet mee in de auto”

Ik maak me zorgen om deze jongens. Echt.
Ze hebben weer dik gewonnen, dat wel. Maar mijn cheerleader-outfit haal ik voorlopig niet uit de mottenballen. Wat een watjes.

A. zat wel onder de modder en gravel. Hij mag dus blijven.
En mocht je het je afvragen: hij wast zijn kleren zelf.

Top en Twellness

Top-en-Twellness

Y. en ik gingen dit weekend naar Top en Twel, waar ik ben opgegroeid. Het was niet zomaar een road trip: we gingen terug in de tijd..
Het was alsof ik weer tien was. Toen had ik nooit stress en mijn enige zorg bestond uit het feit dat de kat dood kon gaan.

Mijn moeder zit klaar met een pot thee. Ze vertelt de nieuwtjes die ze aan de telefoon ook al verteld had, zodat zelfs luisteren geen inspanning kost. Vers, gezond eten komt vanzelf op tafel. Als we lang genoeg stil zouden blijven zitten, werd het ons waarschijnlijk gevoerd.

In Top en Twel lijkt de tijd stil te staan. Je hoeft er niks en er verandert ook niks. Heerlijk.

We helpen mijn moeder met de afwas. Na een tijdje zegt ze: “Stop maar met afdrogen hoor, jullie mogen nu wel gaan computeren.”
We krijgen spontaan zin in Super Mario, maar we pakken de auto en gaan naar een feestje.

De volgende ochtend staat er verse jus klaar en suikerbrood. We gaan lammetjes aaien en zien hun staartjes heen en weer als ze bij hun moeder drinken. ‘s Middags fietsen we in de zon, over mooie paadjes langs het water. We vergeten werk en studie en denken: wat voor ijsje zal ik straks nemen?

Na het eten hadden we graag De Fabeltjeskrant gekeken in onze pyjama’s, maar Y. en ik pakken de auto. Op naar de Randstad.

Ik knabbel op een snoepje. In mijn ooghoek zie ik iemand in de weer met een camera en een spiegel. Wacht.. het lukt! We hebben allebei de draculatandjes in onze mondhoeken weten te krijgen.

Maandag storten we ons weer op werk. Kom maar op met die deadlines, wij zijn er klaar voor!

Ons volgende weekendje suikerbroodparadijs is alweer geboekt.


XL

Salsa

Als er een hemel bestaat, dan zit ‘ie vol met leuke mannen die kunnen salsadansen. Salsa is heerlijk, ik had er veel eerder aan moeten beginnen. Een factor is allesbepalend: met welke man dans je?

Stel je wordt de dansvloer opgevraagd door:

1. De ervaren salsadanser. Kin omhoog, wenkbrauwen omhoog. Hij weet wat hij kan en danst bij zes verschillende dansscholen.
Dansen? altijd doen, hij zal je het goed willen leren. Met hem lijkt het net alsof je heel goed kunt dansen!

2. Mijn-vriendin-heeft-me-overgehaald. De man die steeds op zijn sodemieter krijgt van zijn vriendin. Zij gebaart wild: heb je nou nog niet door wanneer je me moet laten draaien?
Dansen? Nee, kijken!! Neem een drankje en geniet.

3. Vin Diesel. Hij houdt je vast met een ferme greep, knijpt een beetje in je handen. Voor deze brede, kale man is salsa als krachttraining. Zijn we aan het armpje drukken of zijn we aan het dansen?
Dansen? Dansen! Hij kan goed leiden, waardoor het lijkt alsof je ONWIJS goed kan dansen. Je gaat in 2 minuten 3 niveaus omhoog, voor je gevoel.

4. De kleffe danser (KD). Sommige KD’s zijn versierders, andere KD’s zijn wanhopig/lichtelijk contactgestoord. Observeer mannen eerst voordat je met ze gaat dansen, dan voorkom je krampachtig wegduw-aantrek-dansen.
Dansen? alleen als je zelf ook (wanhopig) om aandacht verlegen zit

5. Dubbelfriss. Hij ziet er niet uit, de mollige 40+ Surinamer. “Ik leer je daansen, meid” zegt ie, kauwgom kauwend als een kameel en met zware shag-adem.
Dansen? Nee, niet naar de toiletten vluchten, hij is GOED!! Je gaat drie niveaus vooruit in 5 minuten!(niet overgevoelig zijn voor rooklucht)

6. De centrifuge. Kale dude met legerbroek die je oneindig snel laat draaien. Waar gaan we heen? Sixflags-ervaring.
Dansen? alleen als je geen alcohol hebt gedronken.

7. Rhythm-guy. Ielig ventje, beginner, die de helft van de tijd zijn ogen dichtdoet, zoekend beweegt en zegt: ik ben het ritme kwijt. 1, 2,3 .. 5,6,7..
Dansen? Hmmz.. als je medelijden hebt. Of als je net met de Centrifuge hebt gedanst.

8. De zweter. Nachtmerries, koude rillingen..
Dansen? Aah!! Beware of de zweter. Poeier hem af.

Salsa-mannen: jullie zijn al in de hemel. Vrouwen doen wat je zegt, je mag aan ze zitten en je hoeft niet eens met een versierpraatje aan te komen. Je moet alleen wel kunnen dansen, anders heb je een zware avond voor de boeg…

Sausjes en soesjes

Sebastiaan is mijn maatje van twaalf.
Hij heeft ADHD.
En veel games.
En heel veel energie.
En een ENORME eetlust.

Om zes uur haal ik hem op. Hij heeft soesjes meegekregen van zijn moeder. “Het zijn er twaalf, dus ik mag er zes!”, heeft meneer alvast uitgerekend.
(Realistische wiskunde, heet dat. Hij weet ook precies over hoeveel dagen de vakantie begint.)

We gaan pastasalade eten bij mij thuis. Sebastiaan mag de dressing maken, want dat is niet gevaarlijk. Vrolijk gooit hij kruiden, pepers en knoflook in de olie. Hij betwijfelt zelf al of het nog eetbaar zal zijn..
Wanneer ik de salade heb gemengd, gooi ik het goedje er doorheen. Goed husselen en opscheppen maar. Ik neem een hap… en het smaakt goed! Sebastiaan vindt het ook lekker. Hij heeft nog niet eerder dressing gemaakt.
“Ik proef mijn saus wel, maar ik zie hem niet!”

Na anderhalf bord zit ie vol. 15 seconden lang. Dan vindt ‘ie dat we wel aan de soesjes kunnen beginnen.

We kijken Chicken Run , een geweldige animatiefilm. Hij wou liever Netwerk kijken maar ik kan hem niet altijd zijn zin geven, toch? Ik ben maatje geworden om ongegeneerd kinderfilms te kijken en te snoepen, met een kind naast me als excuus.
Ik zit helemaal in het verhaal van de film. Drama! Een soort kippen-concentratiekampfilm met bloedstollende scènes. (Hannibal doet me niks, maar toen die kip boven het hakblok hing… slik) “Jij mag er nog 3 en ik mag er nog 1”, hoor ik naast me. Ik kijk opzij en zie een blik gefixeerd op de soesjes.

Al voetballend met flessendopjes en ingedeukte blikjes (straatvuil is super!) zijn we zo weer bij hem thuis.
Sebas gaat maar gauw naar binnen.
Hij heeft honger.


www.vitalisdenhaag.nl

Uit je kantoordip: neem een stagiair

Werk is niet automatisch leuk. Je kunt een superbaan hebben, bij een tof bedrijf werken, een geweldige carrière opbouwen, maarr... een ding is essentieel. Ik haat het woord, omdat mijn brugklasmentor W. het altijd in zijn preken gebruikte. Ik typ het nu terwijl ik heel vies kijk.

Sfeer.
Ja vreselijk, maar zo noem je dat.

Vooral als je de hele week op kantoor zit, moet je er wat van maken met elkaar. Niet iedereen is ervoor gemaakt om dagelijks in een debiteuren/crediteuren-scène te zitten. Ik zeker niet.

Ik rende vijf keer per dag de trap af.
.. om koffie en snoepjes te halen, want je kunt natuurlijk niet zonder doel door het pand rennen.
Alles om even niet achter het beeldscherm te hoeven zitten.
"Yes, de vaatwasser is klaar, uitruimen!" dacht ik soms.
Of: "laat ik de kast eens gaan opruimen"
Het ging duidelijk bergafwaarts met mij.

Maarrrr... ik heb het! Ik weet hoe werken weer leuk wordt.

Stagiairs!

Stagiairs zijn een geweldige uitvinding. En niet in de eerste plaats omdat ze vervelende klusjes kunnen doen (al is dat mooi meegenomen).

1. Stagiairs willen OOK de radio aan en ze zingen OOK mee met leuke liedjes.
2. Ze kennen leuke YouTube-filmpjes.
3. Stagiairs hebben altijd tijd om te kletsen.
4. Meer stagiairs = meer lol (dan zijn ze niet de enige en durven ze meer)
5. En.. als je stagiairs helpt, hoef je even niet met je eigen werk bezig te zijn ;-)

Echt, ik kan het iedereen aanraden. Werk ze!

XL

Daar is ze weer

Precies 2 jaar geleden schreef ik mijn laatste blog op ellyinrennes.waarbenjij.nu. Ik schreef blogs om iedereen op de hoogte te houden van mijn belevenissen in Frankrijk. Eenmaal terug in Nederland kon ik iedereen zien en bellen, dus het bloggen hield op.

Maar sinds een tijdje kriebelt het weer. Ik wil schrijven!
Ik ga jullie lastigvallen met mijn verhaaltjes, of jullie het lezen of niet.

Niet omdat ik zo’n boeiend leven heb.
Niet omdat ik de nieuwste trends spot.
Niet omdat ik een verrassende mening heb over actualiteiten.

Dat is allemaal niet het geval.
Ik hou gewoon van schrijven. Ik wil weer dat gevoel hebben dat ik soms in Frankrijk had. Die keren dat ik naar het internetcafé liep met een blogje op mijn USBstick waarvan ik wist: dit gaan ze met een grote glimlach zitten lezen.

Ik ga het proberen. Oeh ik schep verwachtingen en ik vind het nu al eng!
Pfff...

XL