Dolfijn

Met de laatste beetjes oranjebitter in mijn lijf en het eelt van 1,5 dag koninginnefeest onder mijn voeten, reed ik vrijdagochtend naar Harderwijk.

Een feestje ter ere van een vrouw die veel belangrijker is dan de koningin.
Ze de nieuwscentrale van de familie.
Ze heeft een flatscreen-tv waar veel mannen stikjaloers op zijn.
Ze is 91, maar weet van alle kinderen en kleinkinderen wat ze doen en waar ze wonen.

Oma!

Oma nodigde de hele familie uit voor een dagje dolfinarium. Ze was er zelf nog nooit geweest, dus het werd hoog tijd.

Iemand in een walrussenpak stond klaar om ons te knuffelen. Ik had al genoeg vreemde lijven tegen me aan gevoeld in de koninginnedrukte, dus ik sloeg over.

Er was een show met een zeeleeuw die eten voor zijn baasje haalde en de krant bracht. Hij gaf kopjes en glibberde vrolijk achter zijn baas aan. Ik wil ook een zeeleeuw. Jammer dat ik geen bad heb.

De dolfijnenshow was fantastisch. Dolfijnen maakten salto’s en gooiden hun trainers in de lucht. Ze deden alles wat de trainers wilden, zolang ze maar visjes kregen. Mijn broer keek gebiologeerd naar de trainster in haar wetsuit en de rondvliegende dolfijnen ontgingen hem volledig. Al was Flipper hoogstpersoonlijk naast hem komen zitten, mijn broer was totaal gefixeerd op het meisje. ‘Vergeet het maar’, zei ik tegen hem. ‘Zij heeft alleen maar oog voor Flipper&Co’. Dolfijnen en hun trainers hebben een speciale band, dat kon je goed zien.

Een andere trainster had een prachtige zwangere buik in haar wetsuit. Het zou me niets verbazen als daar binnenkort een mensdolfijntje uit komt glibberen. Een soort zeemeermensje. Dat lijkt me ideaal. Die wil altijd wel vis eten, gaat vanzelf slapen… ze doen alles zolang je ze maar vis voert.

Ik vind dat we volgend jaar weer moeten gaan. Dan doen we een zwembad op een aanhanger en nemen het zeemeermensje mee naar oma. Kan ‘ie kunstjes voor haar doen en de krant brengen.

Mijn broer vermaakt zich wel met de moeder.. ;-)