Nach = Den Haag

Woensdagavond maakte ik koninginnesoep voor mijn vrienden. Zonder echte stukjes koningin, want er waren vegetariërs bij. We gingen de Nach vieren en sliepen met vijf man (voornamelijk vrouw eigenlijk) in mijn paleisje van 20m2.

Lopend naar het centrum kwamen we ze tegen: Hagenaars, Hagenezen, studenten, scholieren, tokkies, kakkers, zwangere vrouwen, kinderen, bejaarden.. en leuke mannen. Heel Den Haag was op de been.

Op de Grote Markt werd gelachen en gefeest. Iedereen stond bij het podium op straat. Je kon drankjes halen zonder ellebogen in je gezicht, bier in je haar, of een sigarettenpeuk langs je arm te krijgen. Binnen in de cafés was genoeg ruimte om Erica Terpstra een breakdance-optreden te laten doen. Misschien stond dat wel op het programma, want de vloer was helemaal leeg.

Behalve bij de toiletten. Massa’s Haagse prinsesjes stonden met oranje hoofdjes en samengeknepen benen voor de toiletdeuren. Pispalen genoeg voor de heren, maar wij moesten voor een koninklijk plasje aansluiten in lange rijen.

Dat zou Maxima nooit overkomen. Voor haar zouden ze vast een gouden Dixi plaatsen bij de Grote Kerk.

Boven in Byblos had je een fantastisch uitzicht op het Plein. Asta-pubers en Berger-yuppen liepen door elkaar in de grote oranje massa. Drinkende, feestende, zoekende, flirtende mensen bewogen als een mierenhoop langs de cafés. We hebben er heel wat genomineerd voor de lelijkste oranje-outfit.
Beneden probeerde de DJ (leuke) plaatjes aan elkaar te mixen en mensen aan elkaar te koppelen. Beide zonder veel succes. Hoopvolle mannen stonden op de bar, probeerden oogcontact te maken met dames die zich met tiara’s en boa’s zo al een koninginnetje voelden.

Bij Danzig wilde het veroveren van de prinsesjes ook niet vlotten. Het heerlijk foute feestgedruis van Danzig, dat normaal binnen plaatsvindt, was nu naar buiten verplaatst. Iedereen stond op straat te dansen. Wanneer je niet zo veel drinkt (vanwege het plasprobleem), merk je dat de dansstijl van de Haagse prinsen met het uur aapachtiger wordt.

We begonnen aan de terugtocht. Weg van de grimmiger wordende massa in de stad, richting mijn paleisje. Napratend liepen we langs het Koningsplein.

Toen stapte vriendin R. in de koninginnedagkots. Dat overkomt Maxima vast ook nooit. Gelukkig zijn wij geen prinsesjes. Lekker belangrijk, morgen weer feest!