Ik heb altijd gedacht dat het vreselijk was.
Je ruimte delen, je spullen delen..
Ik wilde mijn ijs al niet delen toen ik klein was. “Ik wil een ijsje met mezelluf!” riep ik uit, van achter een ijscoupe waar ik amper overheen kon kijken.
Na zeven jaar studentenhuizen ben ik superblij met een huisje voor mezelf.
Alles is zoals ik het wil hebben:
- een keuken zonder ongedierte,
- er is altijd toiletpapier,
- geen huisgenoten die ’s nachts dronken binnenvallen,
- een balkon waar je alle buurkatten in de gaten kunt houden,
- een douche die hetzelfde effect op je rug heeft als een thais massagevrouwtje,
- een woonkamer waar je nog 4 logés kunt hebben,
… kortom, een paradijs.
Sinds een week heb ik een gast in mijn huis. Het is A, zijn nieuwe huis is nog niet helemaal klaar.
Hij heeft geboekt in het pittoreske hotel El.
Ik weet niet precies voor hoe lang.
Ik durf het bijna niet te zeggen, maar het lijkt een beetje op … samenwonen.
(Er loopt een rilling over mijn rug terwijl ik dit typ, ik kijk een beetje verschrikt.)
In mijn appartementje liggen nu scheerspullen, mannendeo en een grote sporttas.
’s Avonds laat komt mijn gast moe binnenvallen. We kletsen bij en dan doet ‘ie nog een beetje werk. Ik kan rond die tijd alleen nog maar dombo-tv kijken. De roddels uit Shownieuws kan ik niet volgen, het enige dat me bijblijft zijn de vreselijke outfits van de presentatrices. Dat A. dan nog creatieve concepten kan bedenken, is me een raadsel.
’s Ochtends zet ik een ontbijtje klaar en als ik uit mijn werk kom, ruim ik een beetje op. Ik doe boodschappen voor twee en ik heb zelfs ruimte voor hem gemaakt op mijn toilettafel. En ik moet iets bekennen…
Ik vind het leuk.
Echt.
Ik heb me nog niet een keer aan hem geërgerd. Ik heb onlangs zelfs een paar van zijn kleren gewassen.
..
Slik.
Ik lijk mijn moeder wel. Dat doe ik niet weer.
Ik ben er om hem uit zijn slaap te houden, niet om hem in te stoppen.
Het is gezellig zo. Hij mag nog wel even blijven, mijn gast uit kamer 1.
… maar no way dat ik m’n toetje met hem ga delen.
Je ruimte delen, je spullen delen..
Ik wilde mijn ijs al niet delen toen ik klein was. “Ik wil een ijsje met mezelluf!” riep ik uit, van achter een ijscoupe waar ik amper overheen kon kijken.
Na zeven jaar studentenhuizen ben ik superblij met een huisje voor mezelf.
Alles is zoals ik het wil hebben:
- een keuken zonder ongedierte,
- er is altijd toiletpapier,
- geen huisgenoten die ’s nachts dronken binnenvallen,
- een balkon waar je alle buurkatten in de gaten kunt houden,
- een douche die hetzelfde effect op je rug heeft als een thais massagevrouwtje,
- een woonkamer waar je nog 4 logés kunt hebben,
… kortom, een paradijs.
Sinds een week heb ik een gast in mijn huis. Het is A, zijn nieuwe huis is nog niet helemaal klaar.
Hij heeft geboekt in het pittoreske hotel El.
Ik weet niet precies voor hoe lang.
Ik durf het bijna niet te zeggen, maar het lijkt een beetje op … samenwonen.
(Er loopt een rilling over mijn rug terwijl ik dit typ, ik kijk een beetje verschrikt.)
In mijn appartementje liggen nu scheerspullen, mannendeo en een grote sporttas.
’s Avonds laat komt mijn gast moe binnenvallen. We kletsen bij en dan doet ‘ie nog een beetje werk. Ik kan rond die tijd alleen nog maar dombo-tv kijken. De roddels uit Shownieuws kan ik niet volgen, het enige dat me bijblijft zijn de vreselijke outfits van de presentatrices. Dat A. dan nog creatieve concepten kan bedenken, is me een raadsel.
’s Ochtends zet ik een ontbijtje klaar en als ik uit mijn werk kom, ruim ik een beetje op. Ik doe boodschappen voor twee en ik heb zelfs ruimte voor hem gemaakt op mijn toilettafel. En ik moet iets bekennen…
Ik vind het leuk.
Echt.
Ik heb me nog niet een keer aan hem geërgerd. Ik heb onlangs zelfs een paar van zijn kleren gewassen.
..
Slik.
Ik lijk mijn moeder wel. Dat doe ik niet weer.
Ik ben er om hem uit zijn slaap te houden, niet om hem in te stoppen.
Het is gezellig zo. Hij mag nog wel even blijven, mijn gast uit kamer 1.
… maar no way dat ik m’n toetje met hem ga delen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten